Oct 13, 2006

Ο μικρός Τάκης (τελ. μέρος)

Ο Στάθης την εγκατέλειψε. Ο Τάκης δε μπόρεσε τελικά να τον αποδεχτεί σαν καινούργιο πατέρα. Το γεγονός αυτό φανερώθηκε εμμέσως πλην σαφώς, όταν ο γιος της έσπασε στο ξύλο τη μικρή Ρίτα, όταν εκείνη μπήκε στο δωμάτιό του για να δει τον Τόμπυ που, μετά το ατυχές συμβάν της βόλτας, ήταν σχεδόν έγκλειστος εκεί. Δεν τη μάλωσε απλώς, δεν την έσπρωξε, αλλά την χτύπησε με μανία πάνω στους τοίχους, τη χαστούκισε, της τράβηξε τα μαλλιά και την κλώτσησε. "Ο Τόμπυ είναι ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ! ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ!"

Η Μαρία ξεχνά σιγά σιγά τη σημασία της ευαισθησίας και της κατανόησης, καταριέται την ώρα και τη στιγμή που άφησε την ψυχολόγο, μια ξένη, να ορίσει τη ζωή της κι ανακαλύπτει η ίδια την πυγμή. Και ο δικός της πατέρας την έδερνε με τη λωρίδα όταν έκανε αταξίες, ή όταν άγγιζε δικά του πράγματα, κι όμως δε βγήκε προβληματική. Μόνο ο γιος της, ο γιος της...

Πηγαίνει στο δωμάτιό του με σταθερό βήμα. "Τάκη φέρθηκες απαίσια". Οχι, δε θα του πει αυτό. Το ξέρει κι ο ίδιος ότι φέρθηκε απαίσια. Δε θα αφήσει να την παρασύρει πάλι σε μονόλογο. Δε θα τον αφήσει πάλι να κουνάει το κεφάλι, χωρίς να λέει τίποτα. "Το σκυλί φεύγει από δω. Είναι η τιμωρία σου". Ναι, αυτό θα πει. Οριστικά και αμετάκλητα.

Η Μαρία ανοίγει την πόρτα. Ο γιος της κάθεται πλάτη. Είναι ήρεμος και κάτι χαϊδεύει. Τον Τόμπυ μάλλον.

"Τάκη....Τάκη!" Ο Τάκης γυρνάει απαθής. Το σκυλί κείτεται πάνω στο κρεβάτι του ακίνητο σα βαλσαμωμένο, με τα ματάκια του σα γυάλινα, τα ποδαράκια προτεταμένα. Γύρω από το λαιμό του, τυλιγμένο σφιχτά το λουρί της βόλτας.

"Είναι δικός μου", λέει μόνο ο γιος της. "Δικός μου".

16 comments:

Lex_Luthor06 said...

Παρακολουθήσαμε το 1ο κεφάλαιο από την βιογραφία του Σεϊχίδη.

:-P

(Πραγματικά πολύ καλό.)
:-)

Άγνωστη said...

Δεν ηταν μονο προβληματικός Ο Τάκης τελικά αλλα και δαιμονισμένος! Αν έιχε κι άλλη συνεχεια, φαντάζομαι θα σκότωνε και την οικογένεια του..

Πάντως κορυφαίο ending, σα να διάβαζα Stephen King :)

satya said...

Το έχω διαβάσει 3 φορές όλο από την αρχή. Με εντυπωσιάζει ο τρόπος που χτίζεις, έχω αρχίσει και φοβάμαι ότι θα γίνομαι γραφική αν σου λέω συνέχεια πόσο μου αρέσει ο τρόπος που εκφράζεσαι. Αλλά μου αρέσει, τί να κάνουμε. Με τρόμαξες λίγο, στην αρχή είχα ταυτιστεί με τον Τάκη, τώρα πια δε θέλω. Πολύ καλή ιστορία- άγρια, ειλικρινής, αδυσώπητη και αγενής σαν την ψυχή ενός μικρού παιδιού.

Pablito said...

Πραγματικό θρίλερ....μου άρεσε πάρα πολύ.

Anonymous said...

Εγω θα του το πέταγα το πτώμα του κωλόπαιδου και θα το ξύλιζα κιόλας.

Anonymous said...

Super!

sorry_girl said...

Αχ και το ΄λεγα!Το κακόμοιρο το σκυλί!
:-P
Περίμενα να τελειώσει για να κάνω μαζεμένο σχόλιο.Μου άρεσε πολύ η ανάπτυξη των χαρακτήρων.Ήταν φοβερά ολοκληρωμένη!

Αιολος said...

Πλάκα κάνεις...
δεν το περίμενα.

Κολοκύθι said...

Γράφεις πολύ καλά Αντζέλικα. Πολύ καλά βέβαια γράφουν και άλλοι. Αυτό που σε διαχωρίζει είναι η ικανότητα σου να σκιαγραφείς τις προσωπικότητες χωρίς να είσαι ιδιαίτερα περιγραφική. Η αύρα του κειμένου, ο χώρος και οι ξεκάθαρες εικόνες σου, οδηγούν εκεί. Το διάβασα όλο μαζεμένο γιατί αλλιώς χάνω πράγματα και το σχόλιο με τη ταχυπαλμία ισχύει και εδώ. Και όχι μόνο ισχύει αλλά σε αυτή τη περίπτωση έτρεξα να δω αν ο σκίουρος μου είναι ακόμα στο κλουβί. :-P

angeliki marinou said...

Σας ευχαριστώ ΟΛΟΥΣ για τα σχόλιά σας. Ηταν η πιο διασκεδαστική για μένα ιστορία στο γράψιμό της (ακόμα πιο διασκεδαστική η συγκυρία να πέσει το τελευταίο μέρος Παρασκευή και 13, και να είναι το 13ο ποστ που υπέβαλα!).

Μια ερώτηση μονάχα: Υπήρξε κάποιος που να αισθάνθηκε ταύτιση (πέρα της satya που ανακάλεσε!), συμπάθεια ή συμπόνοια για τον μικρό Τάκη;

Αιολος said...

Εγώ εν μέρει. Κι εδώ να παραθέσω μια φράση του Γιάννη Αγελλάκα στο περίπου.

"Είναι μικρός ο Παράδεισος. Φέρτε μια κόλαση στα μέτρα μου"

angeliki marinou said...

Εγώ του βρίσκω πολλά ελαφρυντικά του Τάκη. Στο α' μέρος ευελπιστούσα ότι ήταν φανερή κάποια ψιλοειρωνία προς τη Μαρία, αλλά προφανώς παραήταν "ψιλή".

Λοιπόν αίολε είναι πολύ περίεργο που το ανέφερες, αλλά στίχοι του Αγγελάκα μου δώσαν την ιδέα για το διήγημα!
"Ο,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα".

Βαγγέλης Μπέκας said...

Μ αρέσεις γιατί ξεθάβεις τις σκιές της ψυχής!
Κάποιος καταραμένος ποιητής σε έχει χτυπήσει με μαγικό ραβδάκι…

sorry_girl said...

Την ειρωνεία την αντελήφθην κι εγώ.
Δυστυχώς την όποια συμπόνοια πήγε να ξεπηδήσει για το μικρό Τάκη, την έπνιξα συλλήβδην!
Χεχε, είναι γνωστό πόσο στρίγγλα είμαι..!

Βαγγέλης Μπέκας said...

Ρίξε μια ματιά...
http://diavazo.blogspot.com/

angeliki marinou said...

Thnx