Η κοπέλα στο ταμείο ήταν μελαχρινή με τα πιο όμορφα μάτια. Πεινούσε και δεν είχε λεφτά - κι όμως της χάρισε ένα ταψί ολόκληρο γλυκά, που στα χέρια της μεταμορφώθηκε σε κουτί με αγγελάκια.
Προχωρώντας πίσω από τα φορτηγά, είδε στο γείσο του το γραμματάκι πιασμένο με συρραπτικό και σουρωμένο άγαρμπα στη μέση. Ήταν γραμμένο στη γλώσσα των ονειρανθρώπων: «Δεν έχω άλλο να σας δώσω. Να με θυμάστε γιατί δε θα ζήσω». Με τρόμο ξεδίπλωσε το χαρτί ολόκληρο και ξαναδιάβασε: “Δεν έχω άλλο να σας δώσω. Να θυμάστε ότι η Λίνα που φουρνίζει είναι ολόκληρη η ζωή μου».
Το χαρτάκι έγινε στάχτη με το πρώτο φως, μα εκείνη υποσχέθηκε να μην ξεχάσει, τα λόγια της ονειροκοπέλας.
Προχωρώντας πίσω από τα φορτηγά, είδε στο γείσο του το γραμματάκι πιασμένο με συρραπτικό και σουρωμένο άγαρμπα στη μέση. Ήταν γραμμένο στη γλώσσα των ονειρανθρώπων: «Δεν έχω άλλο να σας δώσω. Να με θυμάστε γιατί δε θα ζήσω». Με τρόμο ξεδίπλωσε το χαρτί ολόκληρο και ξαναδιάβασε: “Δεν έχω άλλο να σας δώσω. Να θυμάστε ότι η Λίνα που φουρνίζει είναι ολόκληρη η ζωή μου».
Το χαρτάκι έγινε στάχτη με το πρώτο φως, μα εκείνη υποσχέθηκε να μην ξεχάσει, τα λόγια της ονειροκοπέλας.
2 comments:
Το εχω διαβάσει 3 φορές και δεν έχω καταλάβει. Θα το ξαναδιαβάσω. Αλλα και πάλι θέλω να μη καταλάβω. Σου πετάει το συναίσθημα στα μούτρα, δε χρειάζεται να τα καταλαβείνουμε και όλα. :-)
Το δα στον ύπνο μου ρε. Σάμπως εγώ κατάλαβα;
Post a Comment